Αναρρωτιόμουν ποιο είναι το σωστό: Πάστα φλώρα ή πάστα φλόρα, ώσπου ο καλός ιταλός κύριος που γνώρισα σήμερα με διαφώτισε: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Pasta frolla είναι το κανονικό της όνομα (άσχετα αν στα ελληνικά έχει επικρατήσει το πάστα φλώρα), που σημαίνει σιτεμένη τάρτα. Και ο λόγος, λέει, είναι ότι το γλυκό αυτό είναι νοστιμότερο όταν περάσουν 2-3 μέρες, παρά την ίδια την ημέρα που παρασκευάστηκε. Το δοκίμασα και κατάλαβα πόσο δίκιο έχει. Και συνεχίζω να το δοκιμάζω καθημερινά, ώσπου να το τελειώσω, για να δω μέχρι ποιο χρονικό σημείο βελτιώνεται η γεύση του.
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Νόμιζα ότι η μέχρι στιγμής συνταγή που εκτελούσα για την πάστα φλώρα ήταν η τέλεια, ώσπου δοκίμασα τη θεία πάστα φλώρα της φίλης μου της Άννας. Εννοείται ότι υπέβαλα το σχετικό αίτημα στο οποίο και ανταποκρίθηκε πρόθυμα. Έτσι σήμερα μπορώ να μοιραστώ μαζί σας τη θεσπέσια αυτήν συνταγή.
3½ φλυτζάνια αλεύρι
½ φλυτζάνι ζάχαρη
250 γραμμάρια βούτυρο κατευθείαν από το ψυγείο κομμένο κομματάκια
1½ κουταλάκι baking powder
2 κουταλιές της σούπας μπράντυ
1 βανίλια ή ξύσμα πορτοκαλιού
μία μύτη του κουταλακίου του γλυκού αλάτι
1 αβγό
μαρμέλαδα της αρεσκείας μας για τη γέμιση
Χτυπάμε όλα, ναι, όλα τα υλικά μαζί εκτός από τη μαρμελάδα ίσα-ίσα μέχρι να ομογενοποιηθούν σε ζύμη. Αν δούμε ότι δεν ομογενοποιούνται, δεν πτοούμεθα. Προσθέτουμε 1-2 κουταλιές κρύο νερό και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για μισή ώρα περίπου στο ψυγείο.
Μοιράζουμε τη ζύμη σε δύο κομμάτια 2/3 και 1/3.
Σε ταρτιέρα που έχουμε βουτυρώσει, ή έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί και βουτυρώσει τα τοιχώματα, στρώνουμε με τα κρινοδάχτυλά μας το μεγάλο κομμάτι καλύπτοντας και τα τοιχώματα.
Πασαλείφουμε καλά με τη μαρμελάδα.
Πλάθουμε λεπτά κορδονάκια (0,7 του εκατοστού) και φτιάχνουμε ένα πλέγμα πάνω από τη μαρμελάδα. Πασαλείφουμε με κρόκο αβγού.
Αν έχουμε κέφια, στολίζουμε το όλον με λίγα ασπρισμένα αμύγδαλα, ψήνουμε περίπου 50 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει ελαφρά και μετά απολαμβάνουμε την επιτυχία μας με τον μέγιστο αριθμό αισθήσεων!
Και η παραλλαγή της -ακόμα πιο- τεμπέλας:
Αν σας έχει πιάσει πρεμούρα να φάτε γλυκάκι και βαριέστε να πλάθετε κορδονάκια, μη σκιάζεστε στα σκότη. Αφού στρώσετε τη ζύμη κάτω και βάλετε τη μαρμελάδα, τρίψτε την υπόλοιπη από πάνω με χοντρό τρίφτη. Στολίζετε με λίγα αμύγδαλα που ρίχνετε από πάνω και ψήνετε όπως παραπάνω.
