Η θεία μου η Σοφία, εξαίρετη μαγείρισσα, με μύησε στη συνταγή της μπατσαριάς. Με όσον κόσμο κι αν έχω συζητήσει για μπατσαριά έχω ακούσει ισάριθμα ονόματα γι’ αυτό το απλό, θρεπτικό και χορταστικό φαγάκι του φτωχού: Το πλαστό και η μπαζίνα μου έρχονται πρόχειρα στο νου. Όπως κι αν λέγεται η πιττούλα αυτή, είναι θρεπτική, έχει γεύση πλούσια και άρωμα μυρωδάτο. Και ιδού μία ή μάλλον δύο από τις συνταγές της, καθότι και αυτές είναι πάμπολλες: Άλλες με καλαμποκάλευρο, άλλες με αλεύρι, άλλες με σιμιγδάλι. Το σίγουρο είναι ότι, αν μαγειρεύετε με αγάπη και μεράκι, αν η πρώτη ύλη είναι άριστη, ό,τι και να χρησιμοποιήσετε, το φαγάκι σας θα γίνει τέλειο.
Για τη γέμιση χρησιμοποιούμε τα ίδια υλικά με την χορτόπιττα, τουτέστιν για ένα κανονικό ταψί κουζίνας:
1/2 κιλό διάφορα χόρτα (σπανάκι, σέσκουλα, καυκαλήθρες, λάπατα, μυρώνια, παπαρούνες,τσουκνίδες και ό,τι άλλο εκτός από πικρό χορταράκι της εποχής)
3-4 χλωρά κρεμμυδάκια & 1 ξερό κρεμμύδι
μαϊδανό, άνηθο και δυόσμο ψιλοκομμένα
1 πράσσο ολόκληρο ψιλοκομμένο
3 αβγά
1/2 φλυτζάνι λάδι
2-3 τριμμένες φρυγανιές ή 1/3 του φλυτζανιού γλυκό τραχανά
πιπέρι
Αλάτι δεν προσθέτουμε γιατί τρίβουμε ελαφρά με αυτό τα χόρτα από την αρχή
Τα ανακατεύουμε όλα μαζί.
Αντί φύλλου:
4 κοφτά φλυτζάνια καλαμποκάλερο
1 φλυτζάνι γάλα
1 αβγό
λίγο νεράκι
Πασαλείφουμε με βούτυρο και λάδι ένα ταψί.
Πασπαλίζουμε με 2 κοφτά φλυτζάνια καλαμποκάλευρο.
Βάζουμε από πάνω τα χόρτα και από πάνω, αν θέλουμε, λίγο τυρί φέτα ή/και ανθότυρο σε κομματάκια, και τα πατηκώνουμε ελαφρώς.
Πασπαλίζουμε με άλλα 2 φλυτζάνια καλαμποκάλευρο.
Βρέχουμε με νερό μέχρι να μουσκέψει αρκετά και προσθέτουμε λίγο λάδι.
Την αφήνουμε λίγο να ρουφήξει τα υγρά.
Αναμειγνύουμε 1 φλυτζάνι γάλα με 1 αβγό και βρέχουμε την πίττα.
Φουρνίζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς λέγοντας "κυρά να μπεις, κυρά να βγεις κι αρχόντοι να σε φάνε", όπως μου θύμισε ο αγαπημένος μου συμμαθητής και παιδικός μου φίλος, ο Απόστολος.
Ψήνουμε για 1 ώρα περίπου, ώσπου να ροδοκοκκινίσει και η μύτη μας να έχει σπάσει και να βρισκόμαστε στα πρόθυρα λιποθυμίας.
Συνοδεύουμε το θείο αυτό έδεσμα με κεφίρ, αν μας αρέσουν αυτά τα θεία παραδοσιακά δώρα, ή με γιαούρτι αν προτιμάμε.
Και η παραλλαγή της Πιπίτσας:
Η Πιπίτσα είναι αγαπημένη συγκάτοικος. Έξυπνος άνθρωπος, όμορφη γυναίκα, καλή επαγγελματίας και δεινή μαγείρισσα και ζαχαροπλάστρα. Το ψάχνει το θέμα. Έφαγα την μπατσαριά της και αποκαλύφθηκα. Τη μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας, γιατί είναι κρίμα να μην γίνονται κτήματα της ανθρωπότητας τέτοια γαστριμαργικά καλλιτεχνήματα:
Η Πιπίτσα φτιάχνει έναν αραιούτσικο χυλό με χλιαρό νερό και αλεύρι, όπου προσθέτουμε μια πρέζα αλάτι και λίγο λάδι. Προσθέτει το μείγμα ενός φλυτζανιού τραχανά με λίγο γάλα.
Ρίχνει τον μισό χυλό στο ταψί, προσθέτει τα χόρτα (και προαιρετικά και τυρί φέτα) και ρίχνει από πάνω τον υπόλοιπο χυλό. Βρέχει με λίγο λάδι και φουρνίζει σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, ώσπου να ροδοκοκκινίσει.