Στην Ελλάδα ό,τι φαγητό με διάφορα υλικά και τυράκι και αβγό βάζουμε στο φούρνο το λέμε σουφλέ. Επειδή εκτιμώ το πραγματικό σουφλέ και απολαμβάνω σε κάθε ευκαιρία την απαλή και αφρώδη γεύση του, όλα τα άλλα τα λέω ψευτοσουφλέ. Ένα τέτοιο λοιπόν σκάρωσαν τα χέρια μου μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου ένα βραδάκι Κυριακής, όταν γουργούριζε το στομάχι μου και αναρρωτιόμουν: Και τώρα, τι τρώμε;

Ανοίγω λοιπόν το ψυγείο, και τι να δω: Μισό από το πανέμορφο αυτό μαθηματικό μπρόκολο που λέγεται ρομανέσκο με τις περίτεχνες έλικες που η φίλη μου η Λεώνη λέει ότι είναι μια από τις εφαρμογές στη φύση της ακολουθίας Fibonacci. Κάτι τέτοια μαθαίνω και απολαμβάνω αυτά τα μπρόκολα μετά λόγου γνώσεως.

Το μπρόκολο ήταν ήδη βρασμένο από την προηγουμένη. Με πόνο ψυχής το έκοψα σε κομμάτια και κατέστρεψα την ομορφιά του φράκταλ, αλλά χαλάλι, η ομορφιά θα μετουσιωνόταν σύντομα σε γεύση.

Πασάλειψα ένα πυρεξάκι με λίγο λαδάκι, έβαλα στο πυρέξ τα κομματάκια από το κατακρεουρημένο μου μαθηματικό λαχανικό, έκοψα λίγο τυρί και λίγα αλλαντικά σε κομματάκια, χτύπησα και τρία αβγά με λίγο γάλα και περιέχυσα το όλον.

Από πάνω έτριψα λίγη ωραία παρμεζάνα και το πασπάλισα με φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Έβαλα το φαγάκι αυτό σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς μέχρι να ροδίσει και σε μισή ώρα απολάμβανα το μαθηματικό μου ψευτοσουφλέ με ένα ποτηράκι ροζέ κρασί!