Οι μαρμελάδες είναι θείο έδεσμα. Ποτέ μια μαρμελάδα δεν είναι ίδια με κάποια άλλη, γιατί το κάθε φρούτο έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Ακόμα και μαρμελάδες του ίδιου φρούτου που φτιάχνουμε μια χρονιά δεν είναι ίδιες με αυτές της περσυνής χρονιάς, αφού το δέντρο δεν παράγει ίδια εντελώς φρούτα με πέρυσι. Έτσι, εκτός από μια πανεύκολη και ευπρόσδεκτη παρασκευή από τα άξια χεράκια μας, έχουμε και το στοιχείο της έκπληξης.
Διευκρινίζω από την αρχή ότι η συνταγή που παραθέτω εδώ ισχύει για κάθε εσπεριδοειδές και για ποικιλία εσπεριδοειδών και όχι μόνο για φράπες. Απλώς είχα την ευτυχία να μου χαρίσουν φράπες, και, καθώς είναι σπάνιο φρούτο και με ικανό εκτόπισμα, σκέφτηκα να του παραθέσω το χώρο που του αξίζει.
Έχω μια φίλη. Την Ήρα. Που εκτός από μια καρδιά περιβόλι έχει κι ένα πραγματικό περιβόλι με την κυριολεκτική του όρου έννοια. Όπου καλλιεργεί ό,τι της αρέσει. Μεταξύ αυτών και φράπες. Τη λέξη φράπα την είχα ακούσει μόνο με την μεταφορική της έννοια. "Έχεις γίνει σαν φράπα", λέει. Δεν είχα όμως φανταστεί ποτέ τι εστί φράπα, ώσπου η καλή μου Ήρα μου παρουσίασε σακκούλα τεραστίων διαστάσεων με τέσσερα-πέντε υπερμεγέθη γκρέιπφροουτ σε μέγεθος μεγάλου στρογγυλού πεπονιού! Που δεν ήταν γκρέιπφρουτ, αλλά ο πρόγονός του (δεινοσαυρέ κατάσταση δηλαδή) η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι -πώς αλλιώς; citrus grandis ή citrus maxima. Μη σου τύχει δηλαδή να κάτσεις κάτω από τον ίσκιο μιας φραπιάς, διότι αυτό που κινδυνεύεις να σου έρθει στο κεφάλι θα έχει τον όγκο κοτρώνας και το βάρος τριων-τεσσάρων ζουμερών πορτοκαλιών, if you know what I mean...
Και, προκειμένου να αποφύγουμε να μας έρθει η φράπα επί της κεφαλής μας, αν έχουμε ποτέ δηλαδή την τύχη να βρεθούμε μπροστά σε κατάφορτο με καρπούς τέτοιο δέντρο, ιδού η λύση: Κόβουμε λίγα από αυτά τα ευλογημένα φρούτα που, πικρά καθώς είναι, δεν τρώγονται ωμά. Και καθώς είμεθα τεμπέληδες και πρακτικοί ζαχαροπλαστομάγειροι, και παρά τη λαιμαργία μας για το θεσπέσιο αντίστοιχο γλυκό του κουταλιού δεν επιθυμούμε ή δεν έχουμε να διαθέσουμε τον χρόνο για να ασχοληθούμε, τα μετατρέπουμε σε θεία, ευωδιαστή και λαχταριστή μαρμελάδα που γίνεται σε χρόνο dt.
Μου έδωσαν λοιπόν πέντε φράπες και έφτιαξα 20 βαζάκια μαρμελάδα. Ως εκ τούτου, καταλαβαίνετε ότι μπορείτε με μία και μόνον φράπα να φτιάξετε μια θαυμάσια μαρμελαδίτσα που θα τη βάλετε σε λίγα βαζάκια και, αν μείνετε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα του ελάχιστου κόπου σας, να συνεχίσετε ακάθεκτοι και με άλλα. Ιδού λοιπόν και η συνταγή:
Πλένουμε καλά την φράπα και όπως είναι τη βάζουμε σε κατσαρόλα με νερό από τη βρύση και την αφήνουμε να βράσει. Από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός μετράμε 1 ώρα. Εννοείται, ότι δεν χρειάζεται να τρώμε την ώρα μας στην κουζίνα κοιτώντας υπομονετικά τη φράπα να βράζει. Κάνουμε κάτι άλλο απολαμβάνοντας τη θεία ευωδιά από τα αιθέρια έλαια του εσπεριδοειδούς και βάζουμε ένα ξυπνητήρι, για να μην αποξεχαστούμε. Μόλις περάσει ο χρόνος, ελέγχουμε ζουλώντας την με ένα κουτάλι αν έχει μαλακώσει. Αν όχι, την αφήνουμε λίγο ακόμη να βράσει, μέχρι να μπορεί να ζουληχτεί.
Την αδειάζουμε σε ένα σουρωτήρι και την αφήνουμε να κρυώσει, ώστε να μπορούμε να την πιάσουμε χωρίς να καούμε. Δεν πρόκειται ούτε μας κρυώσει, ούτε να χαλάσει, αν την αφήσουμε αρκετές ώρες.
΄Οταν κρυώσει, την κόβουμε στα δύο σαν ένα πορτοκάλι. Όχι, δεν την ξεφλουδίζουμε, ούτε την ξύνουμε.
Καθαρίζουμε απλώς τυχόν σημάδια της φλούδας και βγάζουμε από μέσα τυχόν κουκούτσια και το άσπρο κομμάτι που έχει στη μέση. Κόβουμε το κομμάτι της φράπας σε πολύ λεπτές φετούλες, αν μας αρέσει η μαρμελάδα μας να έχει κομματάκια. Αν όχι, βάζουμε τα κομμάτια στο μπλέντερ και τα πολτοποιούμε.
Πριν συνεχίσουμε με τη μαρμελάδα, αποστειρώνουμε τα βαζάκια, που πρέπει να είναι καυτά όταν τα γεμίσουμε σε λίγο που θα είμαστε έτοιμοι. Για την αποστείρωση των βαζακίων δείτε στο τέλος του κειμένου.
Ζυγίζουμε το φρούτο που έχουμε κόψει, το βάζουμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα και υπολογίζουμε 800 γραμμάρια ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου που βάλαμε στην κατσαρόλα.
Βάζουμε σε δυνατή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα. Για γλυκά μόνο η κουτάλα, όχι αυτήν που χρησιμοποιούμε στα φαγητά και μυρίζει κρεμμύδι και σκόρδο...
Μόλις αρχίσει να βράζει ο πολτός, χαμηλώνουμε τη φωτιά, ίσα-ίσα να βράζει το μείγμα αλλά να μην μας πιτσιλίζει και συνεχίζουμε το ανακάτεμα, ώστε να μην κολλήσει το μείγμα στον πάτο της κατσαρόλας.
Η διαδικασία αυτή κρατάει περί τα 20 λεπτά με μισή ώρα. Αν έχουμε θερμόμετρο, η μαρμελάδα μας είναι έτοιμη όταν φτάσει στους 103-105 βαθμούς. Μην παραπλανηθείτε από το υδαρές του μείγματος και συνεχίσετε ακάθεκτοι να περιμένετε να πήξει κι άλλο, γιατί, όταν κρυώσει, θα σας γίνει σαν τσιμέντο, άσε που θα έχει χάσει το χρυσαφένιο του χρώμα.
Γεμίζουμε καυτά αποστειρωμένα βαζάκια μέχρι επάνω, τα κλείνουμε καλά και τα αναποδογυρίζουμε στον πάγκο της κουζίνας μέχρι να κρυώσουν.
Η αποστείρωση των βάζων είναι πολύ απλή:
Πλένουμε τα βαζάκια και τα καπάκια τους που πρέπει να μην είναι πλαστικά, για να αντέχουν σε ψηλές θερμοκρασίες. Τα βάζουμε αναποδογυρισμένα χωριστά τα βαζάκια από τα καπάκια σε μια καθαρή πετσέτα που έχουμε στρώσει σε ένα ταψί του φούρνου. Τα βάζουμε στον κρύο φούρνο και κατά τη διάρκεια παρακευής της μαρμελάδας ανάβουμε τον φούρνο στους 100 βαθμούς. Όταν φτάσει στη θερμοκρασία αυτήν, μετράμε 15 λεπτά. Σβήνουμε το φούρνο και τα βαζάκια είναι έτοιμα. Τα αφήνουμε στο φούρνο μέχρι να είμαστε έτοιμοι να τα γεμίσουμε, για να μείνουν καυτά.
Απολαύστε τη μαρμελάδα σας είτε ως γλυκό του κουταλιού -γιατί όχι;- είτε πάνω από γιαούρτι, είτε ως ένα θαυμάσιο πρωινό ως άλειμμα στο ψωμί επάνω από βουτυράκι, ή, αν θέλετε να δοκιμάσετε έναν αχτύπητο συνδυασμό, επάνω από μια ωραία ξυνομυζήθρα ή ξυνοτύρι, ή κατίκι, ή όποιο άλλο ψαγμένο τυράκι σας αρέσει! Γιατί η ζωή είναι ωραία και έχει γεύση! Καλή σας μέρα!
