αλευροκολόκυθο

Αχ αυτές οι πίτες!

Ως γνήσια γιαννιώτισσα έχω μεγαλώσει με πίτες και πίτες. Πίτες αλμυρές, πίτες γλυκές, πίτες με φύλλο, πίτες με χυλό και πάει λέγοντας. Κι αν αυτό που λένε οι γερμανοί, "ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει", έχει έστω και μικρή δόση αλήθειας, αν μου κόψουν κάποιο κομματάκι, το ένα τρίτο του θα είναι πιτένιο, το άλλο σοκολατένιο και το άλλο όλα τα άλλα θεία εδέσματα που απολαμβάνω με πάθος.

Όταν ήμασταν παιδιά με τον αδερφό μου είχαμε σχολείο και το Σάββατο. Όχι παίζουμε. Η μαμά μας όμως, που, ευρωπαία ούσα δεν εργαζόταν το Σάββατο, φρόντιζε και μας έφτιαχνε πίτα. Κι έτσι, γυρίζοντας στο σπίτι από το σχολείο τα Σάββατα, μας τύλιγε το πέπλο της θείας πιτένιας ευωδιάς και, πεινασμένοι καθώς ήμασταν, επιπίπταμε μετά μανίας και την εξολοθρεύαμε πάραυτα.

Ιδού λοιπόν μια άλλη κολοκυθόπιτα χωρίς φύλλο αυτή, αλλά με χυλό, το λεγόμενο αλευροκολόκυθο. Η μαμά μου άρχισε να φτιάχνει την πίτα αυτήν όταν ήμουν ήδη αρκετά μεγάλη. Αυτό βέβαια δεν με εμπόδισε από το να την εντάξω με συνοπτικές διαδικασίες στις αγαπημένες μου. Και ιδού η συνταγή. Εύκολη, απλή και της τεμπέλας (αλλά της πολύ τεμπέλας):

Τα υλικά:

1 κιλό κολοκύθι (κατά προτίμηση το πορτοκαλί, αυτό της Σταχτοπούτας, αλλά αν δεν έχουμε, οποιοδήποτε κολοκυθοειδές κάνει) τριμμένο στον χοντρό τρίφτη

½ λίτρο γάλα 

2 φλυτζάνια καλαμποκάλευρο

¼ του φλυτζανιού λάδι

2-3 αβγά

Αν μας αρέσει το τυρί, περί τα 300 γραμμάρια λευκό τυρί. Αν θέλετε όλα τα λιπαρά της φέτας, βάλτε φέτα (αλλά κόψτε κάτι, αν επιλέγετε να μην πάρετε τόσα λιπαρά στην καθησιά σας). Παρότι μανιακή τυρού, προτιμώ λευκό τυρί με χαμηλά λιπαρά.

Λίγο βουτυράκι της αρεσκείας μας για το ταψί.

Σημείωση της συνειδητοποιημένης περί τη διατροφή τεμπέλας: Βάζω γνήσιο μυρωδάτο βουτυράκι. Μακρυά από μένα οι μαργαρίνες και τα υδρογονωμένα λιπαρά. Πάγια αρχή μου είναι να χρησιμοποιώ τα υλικά στην φυσική τους κατάσταση. Το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου είναι στερεό, αλλά τα περισσότερα λάδια όχι. Ως εκ τούτου μαργαρίνες και άλλα λιπαρά που κατά φύσιν είναι υγρά και μόνον κατά θέσιν στερεά, αρνούμαι να τα βάλω στο φαγητό μου. Αλλά, ως γνωστόν, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!

Και η διαδικασία:

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.

Αφού τρίψουμε το κολοκύθι το βάζουμε σε ένα σουρωτήρι, το πασπαλίζουμε με μια κοφτή κουταλιά της σούπας αλάτι (κατά προτίμηση χοντρό) και με τα κρινοδάχτυλά μας το ζυμώνουμε και το στίβουμε χωρίς πολύ μίσος, για να βγάλει τα περιττά ζουμιά. Το αφήνουμε σε μια άκρη να αποστραγγιστεί μέχρι να τελειώσουμε την υπόλοιπη διαδικασία.

Σημείωση της υπερτεμπέλας, πλην πρακτικής και πολυάσχολης: Εννοείται ότι όποτε έχετε αρκετό κολοκύθι, μπορείτε να το τρίψετε στον τρίφτη και να βάλετε από ένα κιλό σε σακκουλάκια στην κατάψυξη. Όποτε θέλετε, βγάζετε ένα σακκουλάκι από την κατάψυξη και το αφήνετε μέσα σ' ένα βαθύ πιάτο στην ψύξη μέχρι να αποψυχθεί εντελώς. Μετά κάνετε τη διαδικασία με το αλάτι και το στράγγισμα. Στην περίπτωση αυτήν χρειάζεται ελάχιστο στίψιμο με το αλάτι, γιατί με την κατάψυξη διαστέλλονται τα υγρά του κολοκυθιού και σπάνε οι μεμβράνες των ινών του. Έτσι, όταν ξεπαγώσει κόβει νερά (τώρα εξηγούνται όλα!) 

Επανερχόμαστε λοιπόν στο στραγγισμένο κολοκύθι που μας περιμένει υπομονετικά.

Βάζουμε το γάλα σε κατσαρολάκι και το φτάνουμε σε σημείο βρασμού.

Σε ένα μεγάλο μπωλ βάζουμε το καλαμποκάλευρο και από πάνω χύνουμε το καυτό γάλα. Ανακατεύουμε με ένα ξύλινο κουτάλι, ή με ό,τι άλλο μας βολεύει. Η μαγειρική άλλωστε είναι η τέχνη της φαντασίας και της ελευθερίας. Ούτε ακριβώς μετράμε ούτε ακριβώς μπαίνουμε σε αυστηρούς κανόνες σχετικά με το πώς και με τι ανακατεύουμε. Σ' αυτό το πλαίσιο, αν ο χυλός αυτός μας φανεί υπερβολικά σφιχτός, δηλαδή πιο σφιχτός από τη ζύμη του κέικ, προσθέτουμε λίγο γάλα -ας είναι και κρύο- μέχρι να φτάσουμε σε υφή μια σχετικώς σφιχτή ζύμη κέικ. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν θα σας βοηθήσουν ως προς το ιξώδες της ζύμης.

Προσθέτουμε το τριμμένο κολοκύθι, το λάδι και τα αβγά.

Βάζουμε το ταψί στον φούρνο και ,αφού κάψει, το βγάζουμε και με συνοπτικές διαδικασίες το πασαλείφουμε με λίγο βούτυρο. Χύνουμε τον παχύρευστο χυλό που προέκυψε από το μέχρι στιγμής θεάρεστο έργο μας. Αν μας αρέσει το τυρί, το βάζουμε από πάνω σε κομματάκια. Σημαντική σημείωση: Είναι απαραίτητο να καίει το ταψί πριν το πασαλείψουμε με το βούτυρο, γιατί αλλιώς ο χυλός θα κολλήσει και η ψημένη μας πιτούλα δεν θα βγαίνει εύκολα.

Αν θέλουμε πασπαλίζουμε και με μικρότατα κομματάκια βούτυρο για να απογειωθεί έτι περαιτέρω η γεύση (εν συνόλω όχι πάνω από μια κοφτή κουταλιά της σούπας).

Ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, μέχρι η πιτούλα μας να πάρει ωραίο χρώμα. (Στον φούρνο μου το ψήσιμο αυτού του θείου εδέσματος διαρκεί περί τα 45 λεπτά).

Κόβουμε το θαύμα των χεριών μας και παρατασσόμαστε στο τραπέζι με τρόπο, ώστε να προφυλάξουμε το περιεχόμενο του πιάτου μας από τα βέβηλα χέρια των διπλανών μας!