Ήταν το καλύτερο σταφιδόψωμο που έχω φάει ποτέ. Και το έφτιαξε μέρες Σαρακοστής μια καλή ηλικιωμένη κυρία για τη συνομήλικη φίλη της. Και ήμουν κι εγώ εκεί εκείνη τη μέρα και είχα την ευτυχία να το γευτώ. Και μόλις έφαγα την πρώτη μπουκιά ανέκραξα: Αυτό είναι! (καθότι το εύρηκα το έχει ήδη προλάβει άλλος) Η γεύση που έψαχνα στο σταφιδόψωμο! Και της ζήτησα τη συνταγή. Και η καλή κυρία μου την έδωσε με χαρά. Δεν ζει πια, όμως η συνταγή της ζει και βασιλεύει. Κι εγώ παραδίδω στην αιωνιότητα τη συνταγή του σταφιδόψωμου της κυρίας Νότας!
Χρειαζόμαστε:
1,5 ποτήρι καλαμποκέλαιο
1,5 ποτήρι ζάχαρη
2 ποτήρια φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού και το ξύσμα από όσα πορτοκάλια στύβουμε
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλλα
1 κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο
1 κουταλάκι του γλυκού κακάο
μια άκρη του κουταλακίου του γλυκού αλάτι
1/2 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα
1/2 κιλό αλεύρι
1 κουταλάκι του γλυκού baking powder
1 ποτήρι μαύρη κορινθιακή σταφίδα
Κρατάμε 2-3 κουταλιές από το αλεύρι και το ανακατεύουμε με τις σταφίδες.
Κοσκινίζουμε το υπόλοιπο μαζί με το baking powder, το κακάο, την κανέλλα, το γαρύφαλλο και το αλάτι.
Στον κάδο του μίξερ βάζουμε το καλαμποκέλαιο με τη ζάχαρη και χτυπάμε μέχρι να λιώσει καλά η ζάχαρη.
Σε ένα μπωλ που χωράει τη διπλάσια ποσότητα από τον χυμό πορτοκαλιού βάζουμε τον χυμό και το ξύσμα του και προσθέτουμε την μαγειρική σόδα. Ανακατεύουμε απαλά και το βλέπουμε να φουσκώνει. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μίξερ στο ελάχιστο και χύνουμε αυτό το μείγμα στο μείγμα του λαδιού με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε το μείγμα του αλευριού με το κακάο και τα υπόλοιπα που κοσκινίσαμε και χτυπάμε ελάχιστα, ίσα-ίσα να αναμειχθεί καλά. Τέλος προσθέτουμε τις σταφίδες και αφού τις ανακατέψουμε λίγο σταματάμε το χτύπημα.
Βάζουμε το μείγμα σε λαδωμένη φόρμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά με 1 ώρα. Στα 50 λεπτά δοκιμάζουμε αν έχει ψηθεί βουτώντας τη λάμα ενός μαχαιριού στο παχύτερο μέρος του κέικ. Αν βγει καθαρή, το κέικ μας έχει ψηθεί. Αλλιώς αφήνουμε για λίγα λεπτά ακόμη και ξαναδοκιμάζουμε.
Το σπίτι μοσχοβολάει κι εμείς συγκρατούμαστε όσο μπορούμε μέχρι να κρυώσει το κέικ, να το ξεφορμάρουμε και, αφού βεβαιωθούμε ότι κρύωσε καλά, να το κόψουμε και να το κατασπαράξουμε εκβάλλοντας κραυγές ευωχίας! Ακόμα κι αν δεν είσαι λαίμαργος γίνεσαι μ’ αυτό το γλυκό…
