Τα καλοκαίρια η μαμά μου μας έφτιαχνε συχνά ρυζόγαλο. Μας έφερναν ωραίο γάλα στο Μονοδέντρι, στο Ζαγόρι, όπου παραθερίζαμε, περίσσευε, κι εκείνη το μετέτρεπε στο θείο παρασκεύασμα που μοιράζομαι σήμερα μαζί σας.
Για μια ποσότητα 6 μικρών μπωλακίων χρειαζόμαστε:
1 φλυτζανάκι ρύζι γλασέ καλά βρασμένο σε ενάμισυ ποτήρι νερό
½ λίτρο γάλα
3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
1 γεμάτη κουταλιά της σούπας corn flour
ξύσμα λεμονιού
βανίλια ή ιδανικά βανιλοζάχαρη ή εκχύλισμα βανίλιας*
2 λοβούς κάρδαμο καθαρισμένους και με τα σποράκια στουμπισμένα με μισό κουταλάκι ζάχαρη
1 ξυλαράκι κανέλλα
Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά το ρύζι με το νερό ώσπου να γίνει λαπάς. Αν το νερό τελειώσει και το ρύζι δεν έχει βράσει, προσθέστε λίγο νερό ακόμη.
Προσθέτουμε το μισό γάλα, τη ζάχαρη, τη βανίλια, το κάρδαμο, την κανέλλα και το ξύσμα κι ανακατεύουμε.
Στο corn flour ανακατεύουμε το υπόλοιπο μισό γάλα μέχρι να διαλυθεί εντελώς και το χύνουμε κι αυτό στην κατσαρόλα.
Ανακατεύουμε καλά συνεχώς μέχρι να πήξει και προσέχουμε να μην μας κολλήσει στον πάτο της κατσαρόλας.
Από τη στιγμή που θα πήξει συνεχίζουμε να βράζουμε ανακατεύοντας για 5 λεπτά. Ας έχουμε υπόψη μας ότι όταν κρυώσει, το ρυζόγαλο θα σφίξει, οπότε μπορεί να είναι υδαρές όσο είναι ακόμη καυτό. Για να δούμε πόσο θα σφίξει, βάζουμε μια κουταλίτσα σ’ ένα πιάτο. Σε 1-2 λεπτά το γέρνουμε και βλέπουμε πόσο κυλάει.
Σερβίρουμε σε μπωλάκια και πασπαλίζουμε με κανέλλα.
Και η παραλλαγή της γιαγιάς μου της Μίνας:
Η γιαγιά μου η Μίνα ήταν ένας πολύ άξιος άνθρωπος. Όλα τα προλάβαινε κι όλα τα έφτιαχνε καλά. 10 παιδιά είχε γεννήσει και τα έβγαζε πέρα με χαμόγελο, γλυκύτητα και ολύμπια ηρεμία.
Στο ρυζόγαλό της χτυπούσε ένα αβγό, χωριστά τον κρόκο και το ασπράδι μαρέγκα, και τα προσέθετε στο τέλος, μόλις απέσυρε το ρυζόγαλο από τη φωτιά.
Οι σύγχρονοι chefs θα ονόμαζαν το έδεσμα mousseline au riz!
* Περί βανίλιας:
Παίρνουμε έναν λοβό καλής βανίλιας, αυτή που είναι σαν καφετί φασολάκι. Τη σκίζουμε στη μέση και ξύνουμε από μέσα με ένα μαχαιράκι τα σποράκια της και τα βάζουμε στο γλυκό μας. Το κέλυφος όχι, δεν το πετάμε. Το χρησιμοποιούμε με έναν από τους εξής τρεις τουλάχιστον τρόπους:
1. Το βάζουμε όπως είναι μέσα σε ένα βαζάκι με ζάχαρη, το κλείνουμε και μετά από 3 μήνες η ζάχαρη έχει αρωματιστεί και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα κουταλάκι όπου λέει στα γλυκά μας μία βανίλια.
2. Αλλιώς τον άδειο λοβό βανίλιας τον χτυπάμε στο μπλέντερ μαζί με ζάχαρη και το όλον το βάζουμε σε βαζάκι. Σε λίγες μέρες, ω, του θαύματος, έχουμε βανιλοζάχαρη!
3. Αλλος τρόπος είναι να βάλουμε τον λοβό της βανίλιας σ' ένα μπουκαλάκι με βότκα. Σε λίγον καιρό η βότκα αποκτάει ένα μελί χρώμα και μια θεία ευωδιά. Αυτό είναι το εκχύλισμα βανίλιας. Ξανά: όπου μία βανίλια, βάζετε ένα κουταλάκι από αυτό το υγρό.
