Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί άνθρωποι απεχθάνονται το σπανακόρυζο, το ρυζόγαλο και το μπρόκολο. Έχω βάσιμες υποψίες ότι αυτό συμβαίνει λόγω του ήχου των λέξεων αυτών των σπιτικών φαγακίων και γλυκακίων και όχι λόγω των γεύσεών τους. Κρίνω εξ ιδίων, όταν ως παιδί απεχθανόμουν το κοτόπουλο, αλλά λάτρευα το ...Lili Marlene, όπως επίσης και τον πουρέ που δεν έτρωγα ποτέ, ενώ καταβρόχθιζα εν ριπή οφθαλμού την ...pastasciutta!!! Τα δε παιδιά μου μικρά αγαπούσαν πολύ τα δεντράκια πράσινά τε και άσπρα, αλλά στο πιάτο δεν έμπαινε ποτέ μπρόκολο ή κουνουπίδι! Για φαντάσου...
Μ' αυτά στο μυαλό δεν βρήκα εξευγενισμένο συνώνυμο για το σπανακόρυζο, καθότι αυτό το τρώγαμε πάντα με το όνομά του -μήπως γιατί το σπανάκι ήταν η αγαπημένη τροφή του Ποπάυ;
Εύκολο, γρήγορο και υγιεινό χειμωνιάτικο φαγάκι, το σπανακόρυζο τρώγεται είτε μόνο του, είτε ως συνοδευτικό ωραία ψημένων μυρωδάτων μπιφτεκιών.
Τα υλικά, απλούστατα. Για 4 άτομα χρειαζόμαστε:
750 γραμμάρια σπανάκι πλυμένο και χοντροκομμένο
λίγα σέσκουλα, καυκαλήθρες, λάπατα, μυρώνια ή ό,τι άλλο μυρωδάτο χορταράκι της εποχής σας αρέσει
3-4 χλωρά κρεμμυδάκια και 1 ξερό κρεμμύδι
1-2 πράσσα ψιλοκομμένα
άνηθο ψιλοκομμένο
1/2 φλυτζάνι λάδι
1 φλυτζάνι ρύζι καρολίνα
αλάτι και πιπέρι
Βάζουμε την κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά, ρίχνουμε το λάδι και μαραίνουμε σ' αυτό το κρεμμύδι, τα κρεμμυδάκια και τα πράσα ανακατεύοντας συνεχώς.
Σε 2-3 λεπτά προσθέτουμε το ρύζι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα, μέχρι να γυαλίσει, άλλα 2-3 λεπτά.
Προσθέτουμε καυτό νερό λίγο-λίγο μέχρι να απορροφηθεί και, αφού μισομαγειρευτεί το ρύζι προσθέτουμε το σπανάκι λίγο-λίγο ανακατεύοντας προσεκτικά, μέχρι να μαραθεί και να κόψει τα υγρά του.
Προσθέτουμε τον άνηθο, αλάτι και πιπέρι και 1 ποτήρι ζεστό νερό.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο ελάχιστο, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε το φαγάκι μας να μαγειρευτεί για άλλα 10 λεπτά. Προσθέτουμε το ξύσμα ενός λεμονιού, στύβουμε ένα λεμόνι, ανακατεύουμε απαλά και σερβίρουμε.
