Περιδιαβαίνοντας τη βιολογική λαϊκή και οργανώνοντας το γαστριμαργικό πρόγραμμα της εβδομάδας βάσει των προϊόντων της εποχής, αναπήδησα ελαφρώς κινδυνεύοντας να ανατρέψω από την ασταθή της ισορροπία τη διπλανή μου κυρία που συνωστιζόταν στον πάγκο με τα χορταράκια. Πίτα! Μία σπέσιαλ χορτόπιτα! Έλα όμως που την εποχή αυτήν (Ιούνιος γαρ) σπανίζουν τα σπανάκια... Με αποφασιστικότητα και τόλμη, ου μην αλλά και θράσος, ως συνήθως, συμβουλεύτηκα τους γνωρίζοντες καλύτερα από την άλλη πλευρά του πάγκου και γέμισα ευμεγέθη σακκούλα με:
Βλήτα, ναι, βλήτα
κέιλ, ναι, εμπιστεύτηκα τον μανάβη,
σέσκουλα
ρόκα
φρέσκα κρεμμυδάκια
μαϊδανό
άνηθο
δυόσμο
Επιπλέον των χορταρικών προσέθεσα στη γέμιση
2 αβγά
λίγο αγνό παρθένο ελαιόλαδο για τη γέμιση (όσο σε 2 σαλάτες) και 1/2 φλυτζάνι για το πασάλειμα των φύλλων
λίγο λευκό τυρί χοντροτριμμένο και
αλατοπίπερο
Έπλυνα καλά τα βλήτα, το κέιλ, τα σέσκουλα και τη ρόκα και τα έκοψα σε χοντρά κομμάτια.
Τα έβαλα όλα μαζί σε ένα σουρωτήρι, τα έτριψα με λίγο χοντρό αλάτι και τα άφησα να στραγγίσουν από τα πολλά υγρά. Μετά τα έστυψα λίγο με τα χέρια και τα έβαλα σε ένα μεγάλο μπωλ, προσέθεσα τα κρεμμυδάκια, τον μαϊδανό και τον άνηρο ψιλοκομένα, το λάδι, τα αβγά, το τυρί και λίγο πιπέρι.
Πασάλειψα ένα στρογγυλό ταψί με λίγο λάδι.
Πήρα ωραία φύλλα από τον φούρνο της γειτονιάς μου και έβαλα στο κάθε φύλλο λίγη γέμιση, το τύλιξα προσεκτικά και το έβαλα στο ταψί δημιουργώντας μία ωραία σπείρα.
Πασάλειψα την πιτούλα μου με λίγο λάδι και την έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για μιάμιση ώρα. Ο λόγος που θέλει την επιπλέον μισή ώρα αυτή η πίτα είναι ότι ήθελα να ψηθούν καλά και να μαλακώσουν τα κοτσάνια των χορταρικών.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον καλό μου μανάβη. Η γεύση της πίτας είναι απίθανη! Διαφορετική από αυτήν που περιέχει σπανάκι, πλην όμως νοστιμότατη και superfood!
Και, επειδή μου περίσσεψε λίγη γέμιση, την έβαλα σε ένα αντικολλητικό τηγάνι, τη μάρανα λίγο και έριξα από πάνω 2 αβγά. Έτσι απήλαυσα σε χρόνο dt μία ωραιότατη ομελέτα, για να μην πεινάω και ν' αντέξω στις μυρωδιές που σε λίγο θα ανέδιδε ο φούρνος μου...